Mazes, Or, Mof Versus Bazı Kurşun Şarkıcı ile Söyleşi

2024 Yazar: Ethan Spencer | [email protected]. Son düzenleme: 2023-12-17 09:04

Aman Tanrım. Bir müzisyenle röportaj. Yeryüzündeki iki belirgin olmayan, yabancı olmayan insan arasındaki bir röportajda ne söylenebilir? Yazarlar, kıçlarını dirseklerinden ve müzisyenlerinden bilmiyorlar mı? Eh, hepsi aptal pozlar, değil mi?

Bu, herkesin altını çizdiği gibi, denemekten vazgeçmemelidir. Labirentler ve onların gürültülü pop-pop LP'si, ‘Bin HeysPlu, şu anda tıkanmış oldukları şey bu. Neden başka bir röportaj yapıyorlar?

Ve böylece, Editör Mof ve şarkıcı-söz yazarı Jack Cooper arasında ne yazık ki bir silah savaşı başladı ve ne yazık ki, ikisi de silahsızdı. Popüler olmayanlar, yazarların anlamsızlığı, boktan sarılmalar ve kötü yönetilen fellatio hakkındaki görüşleri dinlemek için okumaya devam edin.

PLEASANTRIES ÜZERİNDE. RÖPORTAJ BAŞLIYOR.

Mof Gimmers: Yani. O zaman Mazes'in amacı nedir?

Jack Cooper (Labirlerden): Beni evden çıkarır. Muhtemelen istediğim kadar değil ama evet … yapacak bir şey. Bir çıkış

MG: Bir çıkış. Parlak. İnsanların için para ödüyor musunuz?

JC: Benim folly seçilmiş bir grup insan için ilginç. Çoğu saçmalıktan daha çok madde var. Geceleri iyi uyurum. Ben aslında bilmiyorum. Çok kötü uyuyorum.

MG: Gerçekten de dünyanın başka bir grup orta sınıf gitarı olan gitarlara ihtiyacı olduğunu düşünüyor musunuz?

JC: Dünya hak ettiğini alır. Eğer bu orta sınıf gitarlarla beyaz bloklarsa, o zaman evet. Dünyanın daha fazla müzik gazetecisine ihtiyacı var mı?

MG: Dünya, sıkıcı rock grupları çağında hiç müzik gazetecisine ihtiyaç duymuyor. Hiçbir şey teklif etmiyorlar. Onlar raconteurs değiller. Başka bir şey söylemek istemiyorlar, “her zaman iyi vakit geçiriyorlar”. Bu hem müzisyenler hem de gazeteciler için geçerli. Ancak yazarlar, müzisyenlere pislik liginde sadece ikinci sıradalar, değil mi?

JC: İkisi de pes edelim

Burada telefon öldü. Bir düzine ya da başarısız girişimin ardından, Cooper sonunda telefonu tekrar alır.

MG: Öyleyse yazarlar anlamsız mı?

JC: Bir çocuk ücretsiz olarak bir albüm indirebilirse, bunun hakkında kendi kararını verin ve sonra satın alıp almayacağınıza karar verin, kesinlikle albüm değerlendirmeleri geçersiz midir? Albümümüze iyi bir eleştiri ve NME'de bir moron verirseniz neden albümümüzü artı-olmayan bir inceleme yapar?

MG: Kabul. İnsanlar müzik hakkında yazmamalılar bile. Bu günlerde şapka standları hakkında yazmak gibi.

JC: Eh, bu… Kabul ettiğimden daha çok müzik hakkında daha çok okuduğumu itiraf etmekten utanıyorum. Bu garip bir şey mi?

MG: Şaşırtıcı değil gerçekten. Yazarlar veya * tükürük * 'müzik gazetecileri', bir mikrofona esneten veya kusan bir biçimde anlam veya pop-kültürel anlam kazanmaya çalışırlar.

JC: Aslında buna inanmıyorsun… “esneme ya da kusma”

MG: Peki, Mazes ne demeye çalışıyor?

JC: Paul Weller tarzında mı? Bunu mu kastediyoruz? Mesajımız nedir? "Bildirgemiz" nedir?

MG: Tamamen göz ardı edilemeyecek bir genç erkek grubu olmaktan başka, sahnede veya kayıtlarda yüce pozisyonunuzdan tam olarak ne diyorsunuz? Mesajın var mı? Sadece komik olmaya mı çalışıyorsun? İnsanların tanımlayabildiği hayatın minyonunun enstantaneleri mi? Tam olarak ne yapıyorsun?

JC: Kendimi açıklayamıyorum. Bazen gülüştürme fikrini bulsam da, canlı yayında oynamayı seviyorum. Bir şarkıyla gelmekten büyük memnuniyet duyuyorum. En çok keyif aldığım şey bu… en çok neyi elde ettiğimden… lirik olarak… Bir ipucum yok. Bir şeyleri güzelce yapmaya çalışın, böylece insanlar benim gibi daha fazla.

MG: Öyleyse, bu sadece insanlara iyilik yapmak için bir alıştırma mı?

JC: Her şey değil mi?

MG: En iyi çabalarına rağmen, GG Allin bile sarılmaya ihtiyacı olan bir adama benziyordu. Lanet lekeli bir kucaklama, verildi.

JC: Cidden olsa da… açıklanamaz. Müzik yapmak veya şarkı yazmak için bir zorunluluğum var. Bu konuda bir şey yapmazsam kaşınıyorum

MG: Öyleyse, Mazes, müziklerini kullanması gereken bir grup insandan doğar, çünkü eğer yapmazlarsa, onlarla birlikte bir zührevi hastalık gibi mi taşırlar?

JC: Muhtemelen

MG: Sanırım söylediğim şudur: Görünüşe göre manifestonunuzda bir düzine kadar kişi olan bir odanın önünde durmak, sadece sifilizi onlara göstermek.

JC: Sanırım bir düzine kadar insan iyimser…

MG: Öyleyse esasen bir yerli olmayan, popüler olmayan grup olmak nasıl bir duygu?

JC: Salı öğleden sonrasıyla görüşme yapmak nasıl bir duygu?

MG: Trajik olarak, kayıtlarınızı beğendim, bu yüzden karışık duygular var. Yani. Saptırmada iyi deneme.

JC: Hiçbir şey orijinal değildir. Hiç bir şey olmadı. Yazarlar bizim etkilediklerimizi sorduğunda, “müziğimiz yapılmadan önce yapılmış olan müzik” diyorum. Bana gerçekten orijinal bir sanatçı söyle ve kime ait olduklarını soracağım

MG: Labirentler.

JC: Ama orijinal olmadığımızı mı söyledin?

MG: Sadece hangi grupların koptuğunu merak ediyordum.

JC: Sadece bir gruptan kopmadığımızı düşünürüm, tüm müzikleri koparırız

MG: Shanice’in “Gülüşünü Seviyorum” mu?

JC: Beni yakaladın. Bu gerçekten orjinal. Orta 8 de kesinlikle ölmek üzere.

MG: Peki şimdi Mazes ne yapıyor? Sıradaki ne? Bu röportajlar, popüler (ya da sizin durumunuzda, popüler olmayan) kültüre oymak için yapılan ilginç alıştırmalar gibi görünüyor, ama gerçekten, onlar sadece bir şeyleri tanıtmak için araçlar. Dünyanın en fazla yumurtalı reklamvereni.

JC: Böyle röportaj yapmak için canlandırıcı … bir konuşma. Çok fazla analiz etmemeye çalışıyorum.

MG: İlk çıkışınızda olduğu gibi, LP, "Bin Hey". Görmek? Senin için takacağım.

JC: Sonra … Amerika'ya gideriz. 3 hafta boyunca turneye çıkıyoruz ve sonra Amerikan şeylerini tüketmek için tatile çıkıyorum. Oh, bu arada, albümümüzü gözden geçirdiğin için çok etkilendim. Sanırım onu çarpmayı tercih ettiniz ya da tekmelediniz.

MG: Yayınlandı mı?

JC: Quietus'taydı., [Yani öyleydi! İşte] Yuck kaydının gerçekten kötü bir incelemesinin yanında.

MG: Tekmelemek istedim, ama LP'nin eleştirileri aslında artılardı. Ben aslında her tür ilkel beceriye sahip enstrümanları çalmak için kolektif beceriksizliği çok heyecanlandım… berbat kayıt… tıknaz kancalar… kayıttan zevk almak yerine, çuval yarışı içinde runtlar için kök salmış gibi hissettim.

JC: Blackpool'u desteklemek gibi mi?

MG: Sadece dümende karizmatik lider adam olmadan

JC: Gitmek. Deniyorum dostum. Bir şeye sahip olmalıyım çünkü her zaman umurumda değil, beni etkilemeye çalışıyorsun.

MG: Öyleyse, Mazes'in etosunun eski garaj punk gruplarına benzediğini mi söyleyebiliriz? Labirentler, Muse ve Kasabian gibi biege stadyumlarından oluşan bir denizde “Bunu yapabiliyorsan, bok gibi yapabiliyorsun” diyen büyük müzikal seviyelerdendir?

JC: Aslında böyle bir şey söylemeyi hayal bile edemezdim, ama insanların ondan aldığı şey buysa, heyecanlandım. Sanırım, "imzalandı" ile ilgilenmeyen çok daha fazla grup görmek istiyorum. Sanırım, bir grupta olmanın bir ücretini yapmak tamamen imkansız. Umarım, bu insanlar doğru nedenlerle müzik yapmaya başlar. Ya da, niçin doğru nedenler olarak algıladığım…

MG: Steve Albini’nin “Shellac” kıyafeti gibi mi? Para kazanmaya başladığınız dakika müziğin işe yarayacağı ve böylelikle “sanat” ınızın “üründen” biraz daha fazla olduğu zaman olur mu?

JC: Tartışmasız. Başladığınız zaman bunu hedefliyorsanız, kulüpte olduğunuzu düşünüyorum.

MG: Öyleyse, temel olarak, Mazes epitaph “Mazes: İyi Bir Gitmişler” yazmalı.

JC: Kesinlikle daha fazla çalışabiliriz

MG: Ama bu kesinlikle senin slacker şıklığı mahveder, değil mi?

JC: Dairemde bir web kamerası varsa, insanlar bunun bir eylem olmadığını anlarlardı.

MG: Bu yüzden, yaşlanmayı bekleyen bir boksör gibi, iplere acımasız darbeler uygulayarak, hayatının sadece hile ve alçakgönüllü olma hissini sona erdirmek istemesiyle, kendinizi başka hiçbir şey yapamayacağınızı hissedersiniz. Müzik yapmak zorundasın çünkü her şeyde umutsuzluğun var mı?

JC: Hiç vim ile başka bir şey yapmaya çalışmadım. Dürüst olmak gerekirse, elimi döndüğüm her şeyde iyi olacağımı düşünüyorum. Güzel olan, doğru ya da yanlış olduğumu asla öğrenemeyeceğim. Ve harika bir şey, çoğu insanın daha da kötü olması. Kayıtları duyuyorum veya her zaman bir şeyler okuyorum… Ne kadar kötü gittiğini gördüm.

MG: Ve ‘ne kadar kötü bir iney’ içinde bir yerinizin olduğunun farkında değilsiniz, doğru mu?

JC: Sadece yazar olarak başarılı oluyorsunuz çünkü çoğu insan kadar kötü değilsiniz.

MG: Başarılı? Yougoddabekidding doğru mu?

JC: Bunu yaşayan bir yaşam olarak mı yapıyorsun? İnsanlar söyleyeceklerin tadını çıkarır mı? Yoksa en azından ondan nefret etmiyorlar mı? Bazı insanlar senden nefret ediyor. Bazı insanlar benden nefret ediyor. Bununla iyiyim. Hayatın zengin halısı.

MG: Açıkça nefret ediyorlar. Neden seninle bu kadar düşman olduğumu düşünüyorsun? Kendi başarımlarımı yansıtıyorum çünkü en azından iş hayatında çok iyi yönetilen bir darbe işi alma şansına sahip oluyorsunuz. Yazmak sefalettir. Övgü, reklam öğesi sürecinden çok uzak olduğu için bağlanmıyor.

JC: Peki pes etme zamanı.

MG: Görmüyor musun? Devam edemeyiz. Artık gerçek dünyada iş göremeyiz. Bu yüzden belirsiz gelirin ve omuz silkmelerinin bu korkunç, korkunç hayatına sarılıyoruz.

JC: Müzik, kelimeler, konuşma, fotoğraflar… hepsi bu kadar. Bu, herşeyi dayanılmaz kılan şey. Ayrıca, bir “gitme” ye sahip olmanın ve doğru nedenlerden dolayı yapıyorsun gibi geliyor. Alkışlanmış olmalısın

MG: Alkış alır mısın? Kalabalığın kükreme! Amperin kokusu! Gitarın nabzı!

JC: Kim kabul edilmekten veya tebrik edilmekten hoşlanmıyor? Rahatsız edici olabilir ama çoğu zaman bunun benim için saçma sapan bir şey mi olduğunu merak ediyorum.

MG: Ama en azından gitmiyorsun, ha?

JC: Beklemekten daha iyi.

Mazes aslında çok iyi bir başlangıçtır, “Binlerce Hey” rekor dükkanlarda ve internette satın alınabilir. Şimdiye kadar bir albüm satın almayı bilmiyorsanız, linkler için bize ödeme yapmaya karar vermedikçe, sizi kesinlikle belirli bir prize yönlendirmeyiz.

ya da Facebook grubumuza katılın ya da STUPID T-SHIRTS'İMİZDEN SATIN ALIN!